Año: 2007
ialma desnuda
A impotencia asolagou a miña ialma,
Sentía que te ías i eu non quería creelo,
Agarrabame á derradeira esperanza,
Ogallá fose un sono, un pesadelo.
Pensaba nos momentos de cariño,
Imaxinabame ledo no teu regazo,
Pero todo se foi, foi o destiño
O que te levou cedo camiño ó ceo.
Hoxe son as miñas bagoas
As que regan as flores que ti prantaches.
A soidade que inunda miña ialma
Que se quedou desnuda, sen esperanza.
Transmutación-plantilla: 
0 comentarios:
Solo se publicarán mensajes que:- Sean respetuosos y no sean ofensivos.
- No sean spam.
- No sean off topics.
- Siguiendo las reglas de netiqueta.
Publicar un comentario